Çocukken hep mükemmel bir hayatımız olacağını, hiç acı çekmeyeceğimizi düşünüyoruz. Ya da acı kısmı aklımıza bile gelmiyor...
Ama gerçek biz büyüdükce (eğer şanlıysak biz büyüdükçe tabi...) hayatın hiç de öyle olmadığını gösteriyor bize... Acısız ve kolay bir hayat sanırım kimsenin olmuyor. Herkes hayatının çeşitli dönemlerinde hatta belki çoğu döneminde acı veya üzüntü içinde yaşıyor. Mutlu olduğumuz an sayısı çok az... En pozitiflerimiz mutlu olduğumuz anlar için umudunu asla yitirmeyenler. Ki bu da normalde onların acı veya üzüntü veya sıradanlık içinde oldukları gerçeğini değiştirmiyor.
Egemen'le beraberken onun mutlu olması için her şeyi yapıyorum. Ama geri planda hayatın ona neler hazırladığını, hayatı boyunca neler yaşayacağını da düşünüp korkuyorum.
Onun için hep yanında olmak istiyorum ama hayat bu... Belli de olmaz...
Belki onun hayatı mükemmel olur ve hiç acı çekmez...
Ama gerçek biz büyüdükce (eğer şanlıysak biz büyüdükçe tabi...) hayatın hiç de öyle olmadığını gösteriyor bize... Acısız ve kolay bir hayat sanırım kimsenin olmuyor. Herkes hayatının çeşitli dönemlerinde hatta belki çoğu döneminde acı veya üzüntü içinde yaşıyor. Mutlu olduğumuz an sayısı çok az... En pozitiflerimiz mutlu olduğumuz anlar için umudunu asla yitirmeyenler. Ki bu da normalde onların acı veya üzüntü veya sıradanlık içinde oldukları gerçeğini değiştirmiyor.
Egemen'le beraberken onun mutlu olması için her şeyi yapıyorum. Ama geri planda hayatın ona neler hazırladığını, hayatı boyunca neler yaşayacağını da düşünüp korkuyorum.
Onun için hep yanında olmak istiyorum ama hayat bu... Belli de olmaz...
Belki onun hayatı mükemmel olur ve hiç acı çekmez...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder