Spor yapmaya başladım 2 ay önce. Benim gibi sporun aslında sanılanın aksine insana zararlı bir aktivite olduğunu savunan birine göre büyük bir adım. Baktım naparsam yapayım alınanlar gitmiyor, ortada değirmenler, gamzeler dolaşıyor, " bi deneyim, ölmem ya!" dedim. Hay demez olaydım.
Önce evden işe işten eve yürüyüşler başladı. 30-40 dk sabah akşam yapılan bu yürüyüşlerden derman umdum bi süre. Baktım ses seda yok, arkadaşımın 1 yıldan fazladır gittiği bir salona yazıldım. Sonra olay yürüyüş + spor salonlarına döndü. Spor salonu aksiyonları hem zaman hem ağırlıklar artarak devam etti. Bu da yetmedi bir de iş yerinin yanındaki salona arkadaşarın misafiri olarak takılmaya başladım. Diğerine gittiğim arkadaşım sporu ektiğinde ben yan tarafa başka arkadaşlarımla gidebiliyordum böylece. Sonra yavaş yavaş hem ofiste hem akşamları salonlardaki spor derslerine katılmaya başladım. Yani spor bağımlısının da dibi oldum...
Peki sporun zararlı olduğunan inanan beynim şimdi ne mi yapıyor. tüm vücuduma "aman sakın, 1 gr bile verirseniz bi daha yüzünüze bakmam" demiş sanki. 2 aydır 1 kilo veremedim yahu. Olabilir mi böyle bir şey...
Ben spor bağımlısı olmayım da kim olsun. en son kendimi 5 yıl önce alınmış bir zayıflama hapı içerken buldum. 2 gün üstüste ilaç içmem 3 gün süren başdönmeleri olarak etki etti saolsun. Peki kilo verdim mi, hayııırrrr.
Konuyla ilgili teorilerim:
1) Tüm bu olaylardan önce Dukan rejimi yapmıştım yaklaşık 3 hafta. O arada tüm yağlarım kasa dönüştü. Tabi spor yaptıkça da kaslarım daha çok gelişiyo ve kilo verilmiyor. allah cezanı versin Dukan... Dip Not: Dukanla millet 3 haftada 8 kilo veriyo min, ben ilk 2 gün 2 kilo verip sonraki günler 0 kilo ile ayrı bir başarı elde ettim. Case study.
2) Beynim gerçekten bir şekilde vucudumu etkiliyor. Ya ben hiç bi zaman şu vucudu aç bırakmadım. Sen şimdi neyi depoluyosun. Niye bırakmıyosun kiloları kardeşim. alla alla... Kendime bilinçaltı seansları uyguluyorum "Relax... Bak bi şi olmayacak. Bi sorun, savaş, kıtlık yok... Rahat rahat kilo verebilirsin" diye ama nafile...
3) Yaş olayına hiç girmek istemiyorum. Hani belli yaşlardan sonra kilo verimi zorlaşıyor diye ama ünlülere bakıyorum kardeşim. Al Madonna: 100 yaşında kadın sporla (Tamam başka etkenler de var ama) 30 yaşında görünmüyor mu?
Neyse son olarak söylemek istediğim bugün ofiste Zumba üzerine yan tarafta Yoga yaptım. Su piskopat yogalardan değildi. Gayet nefes alışverişi üzerine kurulu hatta son 10 dakikası tam istediğim gibi "Kırları hayal et, nerede olmak istiyorsan orada ol" diye geçti. Ben bu 10 dakikada ne mi yaptım?
Ağladım. Hayır, hayır "Niye kilo veremiyorum" diye değil. Evren'i düşündüm... Gittikçe onu daha az hissetmeye başladığımı. Onu unutmak istemediğimi. Hep aklımda ve benimle olmasını... Bu sessiz dakikalarda Tanrı'ya bunun için dua ettim bir yandan ağlarken. Onun benim yanımda olmasına izin vermesini istedim.
Amin...
I started Sport 2 months ago. If you are like me who thinks sport is harmful for human being, you can understand that it was a huge step. I looked and saw there are, bigs and dimples (not exactly where they should be), I told myself “Let’s try, I won’t die, right?” I wish I didn’t say…
First I started with walking from home to work. I hoped for cure from 30-40 min walking at morning and evening for a while. I get no result. Then I registered a GYM Club where my friend has gone more than 1 year. So it’s turned out walking + gym. And it’s continued with increasing weights and time. After a while it’s seemed not enough and I started to go + another gym club where is next to my work as guest. So it’s turned out walking + gym 1 + gym 2. Then sport class came. So now I’m complete Sport Addicted.
So what my littleJ brain who believes that Sport is harmful does now? Like it says to all of my body “If you lost 1 pound I ‘ll never talk with you” I couldn’t lose even 1 pound since 2 months. Could it be?
After realization of this ugly truth, I found myself drinking weight loss medication which is taken 5 year ago. 2 day drinking cost me 3 day dizzy. I know, I told you before “my little brain”J Well, did I lost any weight, Of course nottttt….
Here are my theories:
1) Before sport addiction thing I do Dukan regime for 3 weeks. So my all fatties could be turned to muscle so you can’t lose muscles with sport, right? And I couldn’t have lost even a pound with this diet too. It’s case study for Dukan cause normally in 3 weeks people lose at least 8 pounds.
2) My brain really affects my body and it believes we are in a war or famine or trouble. I make myself subconscious sessions. I tell “Relax… There is no cause for crisis.” But it doesn’t seem like it works.
3) I don’t even wanna talk about age thing. Take Madonna: She is a hundred years old but she’s like 30 right. (yes, there could be other factors too)
At last I wanna tell another story. I made a yoga after Zumba at office. Not like Physco Yoga. It’s all about breathing and at last 10 min it’s like “Imagine birds and grass or whatever you want, be wherever you want” as I always love.
Well, what did I do at these 10 min?
I cried. No, Not for “Why I can’t lose weight” I thought about my brother, My Universe. I thought I’m getting feel him less and less. I thought I don’t wanna forget him. I thought I want him always with me and always on my mind. At these very silent moments I prayed to God for this besides crying. And I prayed to God to let him with me.
Amin.
Önce evden işe işten eve yürüyüşler başladı. 30-40 dk sabah akşam yapılan bu yürüyüşlerden derman umdum bi süre. Baktım ses seda yok, arkadaşımın 1 yıldan fazladır gittiği bir salona yazıldım. Sonra olay yürüyüş + spor salonlarına döndü. Spor salonu aksiyonları hem zaman hem ağırlıklar artarak devam etti. Bu da yetmedi bir de iş yerinin yanındaki salona arkadaşarın misafiri olarak takılmaya başladım. Diğerine gittiğim arkadaşım sporu ektiğinde ben yan tarafa başka arkadaşlarımla gidebiliyordum böylece. Sonra yavaş yavaş hem ofiste hem akşamları salonlardaki spor derslerine katılmaya başladım. Yani spor bağımlısının da dibi oldum...
Peki sporun zararlı olduğunan inanan beynim şimdi ne mi yapıyor. tüm vücuduma "aman sakın, 1 gr bile verirseniz bi daha yüzünüze bakmam" demiş sanki. 2 aydır 1 kilo veremedim yahu. Olabilir mi böyle bir şey...
Ben spor bağımlısı olmayım da kim olsun. en son kendimi 5 yıl önce alınmış bir zayıflama hapı içerken buldum. 2 gün üstüste ilaç içmem 3 gün süren başdönmeleri olarak etki etti saolsun. Peki kilo verdim mi, hayııırrrr.
Konuyla ilgili teorilerim:
1) Tüm bu olaylardan önce Dukan rejimi yapmıştım yaklaşık 3 hafta. O arada tüm yağlarım kasa dönüştü. Tabi spor yaptıkça da kaslarım daha çok gelişiyo ve kilo verilmiyor. allah cezanı versin Dukan... Dip Not: Dukanla millet 3 haftada 8 kilo veriyo min, ben ilk 2 gün 2 kilo verip sonraki günler 0 kilo ile ayrı bir başarı elde ettim. Case study.
2) Beynim gerçekten bir şekilde vucudumu etkiliyor. Ya ben hiç bi zaman şu vucudu aç bırakmadım. Sen şimdi neyi depoluyosun. Niye bırakmıyosun kiloları kardeşim. alla alla... Kendime bilinçaltı seansları uyguluyorum "Relax... Bak bi şi olmayacak. Bi sorun, savaş, kıtlık yok... Rahat rahat kilo verebilirsin" diye ama nafile...
3) Yaş olayına hiç girmek istemiyorum. Hani belli yaşlardan sonra kilo verimi zorlaşıyor diye ama ünlülere bakıyorum kardeşim. Al Madonna: 100 yaşında kadın sporla (Tamam başka etkenler de var ama) 30 yaşında görünmüyor mu?
Neyse son olarak söylemek istediğim bugün ofiste Zumba üzerine yan tarafta Yoga yaptım. Su piskopat yogalardan değildi. Gayet nefes alışverişi üzerine kurulu hatta son 10 dakikası tam istediğim gibi "Kırları hayal et, nerede olmak istiyorsan orada ol" diye geçti. Ben bu 10 dakikada ne mi yaptım?
Ağladım. Hayır, hayır "Niye kilo veremiyorum" diye değil. Evren'i düşündüm... Gittikçe onu daha az hissetmeye başladığımı. Onu unutmak istemediğimi. Hep aklımda ve benimle olmasını... Bu sessiz dakikalarda Tanrı'ya bunun için dua ettim bir yandan ağlarken. Onun benim yanımda olmasına izin vermesini istedim.
Amin...
I started Sport 2 months ago. If you are like me who thinks sport is harmful for human being, you can understand that it was a huge step. I looked and saw there are, bigs and dimples (not exactly where they should be), I told myself “Let’s try, I won’t die, right?” I wish I didn’t say…
First I started with walking from home to work. I hoped for cure from 30-40 min walking at morning and evening for a while. I get no result. Then I registered a GYM Club where my friend has gone more than 1 year. So it’s turned out walking + gym. And it’s continued with increasing weights and time. After a while it’s seemed not enough and I started to go + another gym club where is next to my work as guest. So it’s turned out walking + gym 1 + gym 2. Then sport class came. So now I’m complete Sport Addicted.
So what my littleJ brain who believes that Sport is harmful does now? Like it says to all of my body “If you lost 1 pound I ‘ll never talk with you” I couldn’t lose even 1 pound since 2 months. Could it be?
After realization of this ugly truth, I found myself drinking weight loss medication which is taken 5 year ago. 2 day drinking cost me 3 day dizzy. I know, I told you before “my little brain”J Well, did I lost any weight, Of course nottttt….
Here are my theories:
1) Before sport addiction thing I do Dukan regime for 3 weeks. So my all fatties could be turned to muscle so you can’t lose muscles with sport, right? And I couldn’t have lost even a pound with this diet too. It’s case study for Dukan cause normally in 3 weeks people lose at least 8 pounds.
2) My brain really affects my body and it believes we are in a war or famine or trouble. I make myself subconscious sessions. I tell “Relax… There is no cause for crisis.” But it doesn’t seem like it works.
3) I don’t even wanna talk about age thing. Take Madonna: She is a hundred years old but she’s like 30 right. (yes, there could be other factors too)
At last I wanna tell another story. I made a yoga after Zumba at office. Not like Physco Yoga. It’s all about breathing and at last 10 min it’s like “Imagine birds and grass or whatever you want, be wherever you want” as I always love.
Well, what did I do at these 10 min?
I cried. No, Not for “Why I can’t lose weight” I thought about my brother, My Universe. I thought I’m getting feel him less and less. I thought I don’t wanna forget him. I thought I want him always with me and always on my mind. At these very silent moments I prayed to God for this besides crying. And I prayed to God to let him with me.
Amin.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder