My Mote UNIVERSE / Benim Toz Zerresi EVREN'im

Dün gece dünya benim etrafımda dönüyordu.

Yatağımda uyuyordum ama bir yandan arar da "Geliyorum" der diye diye tetikte bir uykuydu bu. Bu kesik kesik ama en derin uykudan bile daha zevkli uykum -tam olarak istediğim kelimelerle olmasa da "Geliyorum" mesajı ile bölündü. (Düşündüğünüz gibi gece sexi mesajı değil:)) Hemen şortumu yüzücü atletimi etek - tshirt ikilisi ile değiştirip, saçlarımı şöyle bir toplayıp aşağı indim.

Her zamanki yerinden biraz daha ötedeydi. Arabasına bindiğim anda başka biri yoktu artık benim için dünyada. Etrafımızdaki insanlar birer silüetten ibarettiler. Acaba yolları karıştırmasının sebebi onun da aklının benimki gibi bi karış havada olması olabilir miydi?

Bebek'e gittik. Waffle sırası bekledik:) geyik yaptık. Kaçamak dokunuşların ne kadar heyacan verici olduğunu unutmuşum. Elini koluma koydugunda hiç çekmesin duygusu çok güzel. Hiç bitmesin:)

Geçen seferki durgunluğumu anlamaya çalışması, - ama hiç kendi üstüne alınmaması- bir yandan acı ama bir yandan da yürek burkan cinsten...

Sonra başımı bir ara gökyüzüne kaldırdım. Onca boğaz ışığının arkasında yıldızları farkettim. Şu kosssskoca EVREN'de ne kadar küçük olduğumuzu, başka boyutları, başka EVRENleri, kendimizi dünyanın merkezi sanarak ne kadar komik olduğumuzu düşündüm.

Herneyse. Ben toz zerreciği EVREN'imde bazen çok mutluyum.

<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3<3

Last night, the world revolved around me.

I've been sleeping in my bed, but it was a kind of sniper’s sleep as looking for his call which says "I'm coming,". This was an intermittent, but even more fun than the deepest sleep. Finally it was divided -not exactly what the words I’m expected- by "I'm coming" message. (Unlike you think it was not the booty call:))

I changed my shorts and swimmer athlete with skirt - t-shirt duo, I collected my hair in a rush. He was little more far from his usual position. When I got on his car, there was no one else in the world. People around us was just silhouette now.

I wondered the reason of messing ways might be his heart concrete his brain too like me? We went to Bebek. :) We waited Waffle queue.

I almost forgot how much that getaway touches are exciting. Putting his hand on my arm and sensation of never pull it, is soo good. Never ends :)

His trying to understand of my calm at last time, - but never taken upon himself- was painful but also heartbreaking ... Then an interim, I turned my head toward the sky. I noticed all the stars at back of the Bosporus lights. I thought that how small we are in that the giant UNIVERSE, other dimensions, other UNIVERSEs, how funny we thought that we are the world's center.

Whatever. Sometimes I am very happy in my mote UNIVERSE.:)