Kaymanın Dayanılmaz Hafifliği ve Acıları / The Unbearable Lightness of Skiing and Pains

Geçen Cumartesi bu yıl 2. kez fırsat bulabildiğim günübirlik kayak turuna katıldım. İlkinde aldığım dersi hatırlayabilmemin yanısıra kaymadan önce gruptaki arkadaşlarımdan birinin şu cümlesi günüme renk kattı. "Durmak zorunda değilsin. O yüzden kendini durmaya ya da yavaşlamaya zorlama" İşte kaymaktan gerçekten zevk alamaya başladığım nokta da bu oldu. Kendime tamamen hakim olduğum ve hızlandığım anların toplamı. Gerçi çok da büyük bir meblağ çıkmadı bu toplam , bi süre sonra diğer insanlarla birlikte kaymaya çalışmak ve yorgunluk yavaşlamamı sağladı ama çoook zevk aldığım tabi sonrasında da hamlıktan acılarına katlanmak zorunda olduğum bir tatil oldu...

Darısı gelecek yılların başına...

I attended a one day skiing tour last Saturday  which I get a chance for second time of this year. It's delightful because besides I remember the lesson which I took last time, a sentence of a friend in our group: "You don't have to stop. So don't try to get slower or make yourself stop." And that is the point when I started to have fun. Total of moments which I've totally got control and accelerated. Actually It wasn't big amount of , after a while of absolute adrenaline I started to ski with others and got slower because of tiredness. At the end it has been sooo satisfying and after one day soo painful holiday.

I wish I can do same thing next winter...